பாத்திமா காட்சிகள் பகுதி- 13

வானவனின் இரண்டாம் வருகை..

1916- ஆண்டு. மாதம் ஜூலை அல்லது ஆகஸ்ட்டாக இருக்கும். இவ்வானவனின் காட்சிகள் நிகழ்ந்த காலக்குறிப்பை லூசியாவால் சரியாகக் கூற முடியவில்லை. “ மாதங்களையும், வாரத்தின் நாட்களையும் சரியாக அப்போது எனக்கு எண்ணத் தெறியாது” என்று அவளே கூறுகிறாள்.

கோடை வெப்பம் அதிகமாயிருந்தது. அன்று சிறுவர் மூவரும் நண்பகல் ஓய்வுக்கென ஆடுகளை வீட்டிற்கு ஓட்டிச் சென்றார்கள். வெயில் தாவாதபடி ஆடுகளை பட்டியில் அடைத்து விட்டு லூசியாவின் வீட்டருகில் ஒரு அத்தி மர நிழலில் சும்மா விளையாடிக்கொண்டிருந்தார்கள்.

திடீரென்று அவர்கள் ஏறிட்டுப் பார்க்கையில் அதே வானவன் அவர்கள் அருகில் காணப்பட்டார்.

“ என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறீர்கள்? ஜெபியுங்கள். மிக அதிகமாக ஜெபியுங்கள். சேசு மரியாயின் இருதயங்கள் இரக்கமுள்ள திட்டங்களை உங்களுக்கென வைத்துள்ளார்கள். ஜெபங்களையும், பரித்தியாகங்களையும் உன்னதருக்கு ஒப்புக்கொடுங்கள் “ என்று கூறினார்.

“ நாங்கள் எப்படி பரித்தியாகங்கள் செய்ய வேண்டும் “ என்று கேட்டாள் லூசியா.

“ நீங்கள் செய்யும் யாவற்றையும் ஒறுத்தல் முயற்சி ஆக்குங்கள். கடவுளை நோகச் செய்யும் பாவங்களுக்கு பரிகாரமாகவும், பாவிகள் மனந்திரும்பும்படி மன்றாட்டாகவும் அவற்றை ஒப்புக்கொடுங்கள். இவ்விதமாக உங்கள் நாட்டில் சமாதானத்தைக் கொண்டு வாருங்கள்.  நானே அதன் காவல் தூதன், போர்த்துக்கல்லின் தூதன். யாவற்றுக்கும் மேலாக, நமதாண்டவர் உங்களுக்கு அனுப்பும் துன்பங்களை அமைந்த மனதுடன் ஏற்றுத் தாங்கிக் கொள்ளுங்கள்”

இவ்வாறு கூறிய தூதன் உடனே மறைந்து விட்டார். குழந்தைகள் மூவரும் ஒருவகையான மெய்மறந்த நிலையில் விடப்பட்டனர். அந்நிலை மாறி தன் நிலை ஏற்பட சற்று நேரமாயிற்று. தங்கள் சுய உணர்வைப் பெற்ற பின் மெதுவாகப் பேசத் தொடங்கினார்கள்.

“ ஆண்டவர் உங்களுக்கு அனுப்பும் துன்பங்களை அமைந்த மனதுடன் ஏற்று தாங்கிக் கொள்ளுங்கள் என்ற வானவனின் அந்த வார்த்தைகள் உயிருள்ள ஒளி போல் எங்கள் மனதில் பதிந்தன; நல்ல கடவுள் நம்மை எவ்வளவு நேசிக்கிறார். நம்மால் நேசிக்கப்பட எவ்வளவு விரும்புகிறார்; பரித்தியாகங்களின் பலன் எவ்வளவு பெரியது, எவ்வாறு அவற்றைக் கொண்டு ஆண்டவர் பாவிகளை மன்ம் திருப்புகிறார் என்று அவ்வார்த்தைகள் எங்களுக்கு உணர்த்தின” என்று எழுதியுள்ளாள் லூசியா. அன்று முதல் குழந்தைகள் தங்களுக்கு கஷ்ட்டமாக இருந்த எல்லாவற்றையும் பரித்தியாகமாக ஆண்டவருக்கு ஒப்புக்கொடுத்து வந்ததாகவும், தூதன் கற்றுக் கொடுத்த ஜெபத்தை பல மணி நேரங்கள் ஜெபித்து வந்ததாகவும் லூசியா கூறியுள்ளாள்.

பிரான்சிஸ் தூதனைக் கண்டான். ஆனால் அவர் கூறிய எதையும் அவனால் கேட்கக்கூடவில்லை. முந்தைய காட்சியிலும் அப்படியே வானவனைக் கண்டானேயொழிய அவர் கூறிய வார்த்தை எதையும் அவன் கேட்கவில்லை.

“ நீ சம்மனசுடன் பேசினாயா? உன்னிடம் அவர் என்ன சொன்னார்?” என்று கேட்டான் பிரான்சிஸ் லூசியாவிடம்.

“ நீ கேட்கவில்லையா?” என்றால் லூசியா.

“ இல்லை. நீ அவருடன் பேசியதைப் பார்த்தேன். நீ அவரிடம் சொன்னதைக் கேட்டேன். ஆனால் அவர் என்ன கூறினார் என்று எனக்குத் தெறியவில்லை.

மறுநாள் பிரான்சிஸ் தன் தங்கை ஜஸிந்தாவிடம்:

“ சம்மனசு சொன்னதை என்னிடம் சொல்லு ஜஸிந்தா” என்றான். 

“ நாளைக்கு சொல்கிறேன், இன்று என்னால் பேச முடியவில்லை “  என்றாள் ஜஸிந்தா.

மறுநாள் அவன் லூசியாவைக் கண்டு,

“ நேற்று இரவு நீ தூங்கினாயா? நான் முழு நேரமும் சம்மனசையும், அவர் என்ன கூறியிருப்பார் என்றுதான் நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன் “ என்றான்.

லூசியா எல்லாவற்றையும் கூறினாள். ஜஸிந்தாவைப் போல் அவன் அவற்றை உடனே கண்டுபிடிக்கவில்லை.

“ உன்னதர் என்றால் யார்? “ நீங்கள் மன்றாடும் குரலை சேசுமரியாயின் இருதயங்கள் செவியுற்றுக் கேட்கிறார்கள்” என்றால் என்ன அர்த்தம்? “ என்று கேட்டான் பிரான்சிஸ்.

லூசியா முடிந்தமட்டும் விளக்கினாள். பிரான்சிஸ் திடீர் திடீரென வேறு கேள்விகளைக் கேட்பான். அதனால் அவளால் நிதானித்துக் கூற முடியவில்லை. அதோடு தூதனைக் கண்ட ஒரு வகையான விண்ணுலக உணர்வு அவர்களிடம் இன்னும் நீங்கவில்லை. எனவே பிரான்சிஸிடம், “ இன்னொரு நாள் கேள் “ என்று கூறி முடித்து விட்டாள் லூசியா.

பிரான்சிஸ் காத்திருந்தான். அவனால் அதிகம் பொறுமையாக காத்திருக்க முடியவில்லை. வேறு கேள்விகளைக் கேட்கத் துவங்கினான்.

“ இந்தக் காரியங்களைப் பற்றி ரொம்பவும் பேசக்கூடாது “ என்று இடைமறித்தாள் ஜஸிந்தா. சம்மனசு வந்தபின் அவளுக்கு பேசவே மனமில்லை.

“ எதற்குமே என்னிடம் போதிய பலமில்லை “ என்றாள்.

“ எனக்கும் அப்படித்தான் இருக்கிறது. ஆனால் அது பரவாயில்லை. அந்தத் தூதன் எவ்வளவு அழகாயிருக்கிறார்!. நாம் அவரைப் பற்றி சிந்தித்துக் கொண்டிருப்போம் “ என்றான் பிரான்சிஸ்.

பிரான்சிஸும் தூதன் கூறியவற்றின் கருத்தை வெகு விரைவில் உணர்ந்து விட்டான். குழந்தைகள் மூவரும் தங்கள் சிறு சிறு விருப்பங்களைத் தியாகம் செய்து அவற்றை பாவிகள் மனந்திரும்புவதற்காக ஒப்புக்கொடுப்பதில் மிகவும் ஊக்கமாக இருந்தனர்.

நன்றி : பாத்திமா காட்சிகள் நூல்.

இயேசுவுக்கே புகழ் ! மரியாயே வாழ்க !